Sinds Bram Vanparys zo’n drie jaar geleden de trap van zijn Gentse zolderkamer af kwam met een primitief recordertje vol gitaarexperimenten gaat het met de koning der Belgische songsmeden alleen maar stijl bergop. The Bony King Of Nowhere legde een indrukwekkend parcours af en maakte overal een fenomenale indruk: Devendra Banhart complimenteerde Vanparys hoogstpersoonlijk, de AB liet hem opdraven als voorprogramma van Jason Molina (Songs:Ohia) en Koen Gisen (An Pierlé & White Velvet) bood zich aan als producer van Alas My Love. Een warm en wonderschoon debuut dat twijfelt tussen Bonnie ‘Prince’ Billy, Devendra Banhart en Radiohead maar daar doorheen toch vooral een dappere en eigen smoel laat zien. Licht melancholische folkpop waarover wij in geheel willekeurige volgorde volgende geruchten optekenden: ‘potten’, ‘dé Belgische plaat’, ‘breken’, ‘2009’, ‘ijzersterk’, ‘overenthousiast’ en ‘wij’.