Al bijna twintig jaar verleggen The Horrors de grenzen van de rock, van de gotische garage van Strange House tot de shoegaze van Primary Colours, tot de industriële klanken van hun nieuwste EP's. De groep blijft - altijd op zoek naar vernieuwing en onder leiding van Faris Badwan en Rhys Webb - een donker, intens en avantgardistisch universum vormen.

Krachtige gitaren en invloeden getint met hiphop: dit is het programma van de Australiërs van Deez Nuts die terugkeren naar Dour Festival op het Garage-podium !

Dry Cleaning is nonchalant spoken word op scherpe postpunk. Het kwartet werd in 2017 in Londen opgericht en transformeert het gewone in bijtende poëzie, gedragen door de aparte stem van Florence Shaw.

Lambrini Girls, het punkduo uit Brighton, schudt de scène door elkaar met "Who Let The Dogs Out", een explosief album dat woede, humor en sociale kritiek combineert. Phoebe Lunny en Lilly Macieira, geprezen door NME en Kerrang!, rijgen de tournees met uitverkochte zalen aan elkaar en leggen hun rauwe en compromisloze energie op.

Last Train komt oorspronkelijk uit Altkirch in de Elzas en wordt tegenwoordig beschouwd als een van de referenties van de Franse rock. De vier rockers rijgen met hun nieuwe album "III", dat hun klinkende terugkeer markeert, concerten aan elkaar in Frankrijk, de Verenigde Staten en Azië en treden deze zomer op op Dour Festival voor een rockconcert van zeldzame en formidabele intensiteit.

Je kunt maar beter niet te breekbaar zijn als je een concert van de Belgische hardcoregroep Nasty bijwoont. De vier kerels beloven met hun gepassioneerde teksten je trommelvliezen omver te blazen met een onvergetelijke liveshow !

Arka'n Asrafokor smeedt een krachtige metal waar thrash, death en neo-metal verweven zijn met keelzang, allemaal op een gerapte flow en hypnotiserend slagwerk. Gedragen door teksten in het Ewe (een Niger-Congotaal), Engels en Frans, overstijgt hun geluid alle grenzen. Na het veroveren van West-Afrika zetten ze Europa in vuur en vlam met "Dzikkuh" (2024), waarmee ze hun plaats tussen de revelaties van de hedendaagse metal bevestigden.

Born From Pain maakt een rauwe en compromisloze metalcore, die verpletterende groove, killer riffs en verwoestende breakdowns combineert. Gedreven door diepgewortelde woede en een toegewijde boodschap, transformeert de groep woede en frustratie in een oproep tot opstand.

Chalk is het project van drie Ierse muzikanten. Als erfgenamen van de hardcore dansvloeren van Belfast, is de groep een mix van IDLES en Daniel Avery, van Death Grips en Bicep - industrial punk doordrenkt met techno.

Desolated belichaamt de brutaliteit van Britse hardcore, tussen podiumintensiteit en teksten gekenmerkt door hetgeen ze ervaren hebben. Van ondergrondse clubs tot grote internationale podia ontketent hun muziek meedogenloze energie.

Deze hardcore punk en heavy metal band uit Bergen / Mons werd opgericht in 1999, en komt al voor de zevende keer naar Dour Festival. Zeven, da's meteen ook het aantal platen dat ze in hun valies hebben. Het is ook het aantal minuten dat ze op de fiets zitten van deur tot Dour, als ze op het ritme van hun eigen dubbele basdrum trappen tenminste.

Dog Race is de sensatie van een stroboscoopritueel. Hun single “The Leader” mengt barokkoren en gotische spanning, een horrorfilm op een behekste dansvloer. Getekend door Fascination Street Records en geproduceerd door Ali Chant, elektrificeert het Londense kwintet de rockscène.

Downset, pioniers van de hardcore fusion, transformeren al sinds de jaren 80 de woede van de straten van Los Angeles in verschroeiende anthems. Ergens tussen hardcore en indringende flow heeft hun rauwe geluid een stempel gedrukt op generaties.

GRLwood dynamiseert podia met louterende woede en bijtende humor, tussen schurende punk en een kreet van queer opstand. Onder leiding van Rej Forester doorbreekt het project normen met rauwe en ontembare energie.

Gustaf, speerpunt van de New Yorkse postpunk, destilleert rauwe energie en bijtende ironie. Met "Audio Drag for Ego Slobs" legt de groep zijn nerveuze en doordringende stijl op, gedragen door de magnetische stem van Lydia Gammill.

Library Card is een botsing van contrasten: schurend en melodieus, explosief en introspectief. Het in 2021 in Rotterdam opgerichte kwartet vermengt scherp spoken word, onvoorspelbare ritmes en polymorfe gitaren.

Marathon, het Amsterdamse trio, versmelt shoegaze en postpunk in een intense geluidsvortex. Hun verwoestende podiumenergie en hun eerste EP plaatsen hen tussen de revelaties die op de voet te volgen zijn.

Op dezelfde leest geschoeid als Sonic Youth en Modern Lovers, brengt deze band een potpourri van een halve eeuw aan noise invloeden op z'n Waals. Het is luidruchtig, het is snel, het is marcel.

Terug na hun internationaal succes verkiest Maria Iskariot het podium over het Eurovisiesongfestival om één jaar bestaan en hun EP "EN/EN" te vieren. Hun tournee door België belooft zinderend te worden met een bezoek aan Dour Festival op het podium van Le Garage !

SERVO, de botsing van postpunk en chaos. Dit duo uit Rouen doet hypnotiserende nevels en geluidsstormen botsen, gedragen door gezang dat ergens tussen een ijzige trance en een koortsachtige bezwering in zit. Ze sloegen de spijker op de kop met "Monsters" (2024), een album opgevat als een live ervaring: brutaal, meeslepend, onvermijdelijk.

SPRINTS brengt hun koortsachtige en oprechte rock naar podia over de hele wereld. Tussen explosieve tours en hun veelgeprezen eerste album "Letter to Self", uitgebracht in 2024, heeft het Dublinse kwartet zich gevestigd als een onontkoombare kracht in de hedendaagse rock.

Turquoise, een niet te classificeren Brusselse groep, combineert postpunk, new wave en shoegaze in een betoverend universum. Gedragen door de hypnotiserende stem van Sarah Boom en poëtische melodieën in het Frans, markeert hun eerste album "Avant Demain" een pijlsnelle opkomst in de alternatieve scène.

Misschien wel het best bewaarde geheim van Brussel: VILLENOIRE. De groep wordt gevormd door veteranen uit de scène en mengt gigantische zwaarte en betoverende melodie, gedragen door een kolossaal geluid. Tussen Cave In en Thrice in de studio, en even woedend als Every Time I Die op het podium, gaat het loeihard vanaf hun eerste single "Rest Amazed".

Bij WASTE spelen ze niet alleen, ze schreeuwen. Tussen experimentele noise en sombere postpunk levert de groep een explosieve cocktail van manische kreten, schelle gitaren en beukende ritmes. Op het podium is het pure explosie: rauwe energie, opzettelijke chaos, onbeheersbare moshpits. Opgepast: WASTE laat niet alleen de versterkers schudden... Verwacht een echte vloedgolf op het podium van Le Garage !